หลังจบการศึกษาระดับปริญญาโทในปี พ.ศ. 2529 เศรษฐาเข้าทำงานที่พรอคเตอร์ แอนด์ แกมเบิล เป็นเวลา 4 ปี[7] ต่อมาได้ย้ายไปทำงานที่ บจก.แสนสำราญ ของอภิชาติ จูตระกูล ลูกพี่ลูกน้องของเขา ซึ่งหลังจากนั้นได้เปลี่ยนชื่อเป็น บมจ.แสนสิริ[8] และเศรษฐาได้ดำรงตำแหน่งประธานเจ้าหน้าที่บริหารของบริษัทดังกล่าว[9]

ในการชุมนุม พ.ศ. 2556–2557 เศรษฐาแสดงความไม่เห็นด้วยกับพฤติการณ์ของ กปปส. ต่อมาหลังรัฐประหาร พ.ศ. 2557 คณะรักษาความสงบแห่งชาติได้ออกคำสั่งเรียกให้เขาไปรายงานตัว ณ หอประชุมกองทัพบก เทเวศร์[7] หลังจากนั้นเมื่อเกิดการระบาดทั่วของโควิด-19 และการประท้วงซึ่งนำโดยกลุ่มเยาวชน เขาได้วิจารณ์การบริหารสถานการณ์ดังกล่าวของรัฐบาล[10]

งานการเมือง

ในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2565 เศรษฐาได้ประกาศว่าตนได้สมัครเป็นสมาชิกของพรรคเพื่อไทย ผ่านบัญชีทวิตเตอร์ส่วนตัวของเขา[11] เดือนมีนาคมปีต่อมา พรรคเพื่อไทยแต่งตั้งเขาเป็นประธานที่ปรึกษาหัวหน้าครอบครัวของพรรค นั่นคือเป็นที่ปรึกษาให้กับแพทองธาร ชินวัตร หลังจากนั้นเขาได้ลาออกจากแสนสิริโดยไม่รับเงินเดือน[12] พร้อมโอนหุ้นที่เคยถืออยู่ในบริษัทจำนวน 13 แห่ง ให้บุคคลอื่น รวมถึงชนัญดา บุตรคนเล็กของเขาอีกด้วย[13][14][15]

หลังรับตำแหน่งในพรรคเพื่อไทยในเดือนมีนาคม เขาลงพื้นที่หาเสียงครั้งแรกที่ชุมชนคลองเตย[16] และขึ้นเวทีปราศรัยครั้งแรกที่จังหวัดพิจิตร[17] ปลายเดือนเดียวกันเขาให้สัมภาษณ์เกี่ยวกับความประสงค์เดินทางกลับประเทศไทยของทักษิณ ชินวัตร ระบุเป็นความต้องการของทักษิณเอง ไม่เกี่ยวข้องกับพรรค[18] ต่อมาในวันที่ 1 เมษายน เขาทวีตข้อความคัดค้านระบบเกณฑ์ทหารโดยการบังคับ[19] ก่อนหน้านั้นเขาได้แสดงหลักฐานการเกณฑ์ทหารของบุตรชายคนโตและคนกลาง เพื่อชี้แจงข้อกล่าวหาอันเกี่ยวกับทั้งสองคนดังกล่าว[20] ไม่กี่วันต่อมาพรรคได้เสนอเขาในบัญชีรายชื่อผู้สมควรดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรี พร้อมกับแพทองธาร ชินวัตร และชัยเกษม นิติสิริ[21][22]